
ตัวแสดงรอง : ลุงขวด
บุคลิก,นิสัย : ขี้บ่น,พูดจาไม่ดี โผงผาง,เป็นคนจริงใจพูดจาห้าวๆหยาบโลนบ้างบางที แต่ไม่คิดอะไร,ชอบแต่งตัวสบายๆจากการปล่อยวางทางด้านสังคม,มีความคิดที่ฉลาดหลักแหลมข้ามล้ำคู่สนทนาไปสองสามสเตปเสมอ , มีความเข้าใจโลกด้วยการแสดงออกมาในทางต่อต้านสังคม และ ระบบทุนนิยม
สิ่งที่ชื่นชอบ : ชอบการเมือง,ชอบอ่านหนังสือพิมพ์,ชอบติดตามข่าวสารบ้านเมือง,ชอบติ,ชอบทำกับข้าว,ชอบดูมวย,ชอบส่องพระ,ชอบฟังเพลงลูกกรุง ลูกทุ่งเก่า,ชอบวิพากวิจารณ์เรื่องต่างๆ,ชอบทะเลาะกับเมียบ่อยๆด้วยสไตล์ความรักที่ชัดเจน,เกลียดวัฒนธรรมต่างชาติ,อนุรักษ์นิยม,และ ชอบกินโอเลี้ยง กับ ถั่วลิสงค์
ประวัติ : ลุงขวดเคยเป็นนักวิชาการ นักปฎิวัตร นักต่อสู้เพื่อสังคม ต่อต้านทุนนิยม เกษียรตัวเองมาได้หลายปีนับถือลุงหนวดเป็นพี่น้อง เนื่องจากถูกคอที่ลุงหนวดไม่เข้าข้างใครง่ายๆเหมือนมีความเข้าใจกับการเมืองไทยอย่างลึกซึ้ง ประทับใจลุงหนวดมากที่สุดจากการเล่นหมากรุกชนะลุงหนวดสามตารวด จากชีวิตที่ไม่เคยเจอใครถูกใครยอมแพ้ง่ายๆ จึงสนิทกับลุงหนวดอย่างรวดเร็วขนาดที่ว่าลุงหนวดเองก็ไม่ทันรู้ตัว และเป็นคนบอกให้ลุงหนวดมาผ่อนบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันเนื่องจากราคาถูกที่สุดในเมือง ลุงขวดเป็นคนจมูกดีมากและชอบกลิ่นหอมที่สุด จึงทำกับข้าวได้อร่อยทุกมื้อทุกจานรู้สูตรอาหารดี และรสมือดีจากความที่จมูกโต และชืนชอบการทำอาหาร ลุงขวดมีเมียอยู่หนึ่งคนรักกันแต่ทะเลาะกันเป็นกิจวัตรจนคนแถวนั้นรู้ดี เป็นความรักที่แสดงออกด้วยความจริงใจของลุงขวด เมื่อก่อนแกหล่อหุ่นดีมีกล้ามเนื่องจากเครียดกับปัญหาบ้านเมืองสะสมจึงทำให้ผมร่วงและลงพุงอย่างที่เห็น แกถอดใจกับโลกและใช้ชีวิตไปวันๆด้วยความจริงจังเท่าเก่าแต่ว่างเก่าเดิม ด้วยความที่เป็นคนปากไม่ดีมาแต่ไหนแต่ไรแกจึงพยายามเลิกพูดไม่ดี โวยวาย ขึ้นเสียง และ ขี้โมโหด้วยวิธีต่างๆ แต่จนแล้วจนรอดก็ทำไม่ได้ จึงหาผ้ามาปิดปากไว้เพื่อทำให้เสียงเบาลง และจะได้พูดใส่อารมณ์น้อยลง ที่สำคัญแกจะได้ทำอาหารอร่อยขึ้นจากการดมกลิ่นจากจมูกแก
งานอดิเรก : นอนหลับแต่ไม่เคยทับสิทธิ์ , ใช้จมูกบ่งบอกคนได้ถึง ความสะอาด ความอร่อยได้ , อ่านหนังสือพิมพ์ , และที่ชอบทำคือเอาผมที่มีอยู่น้อยนิดมาบังหัวล้าน แกจะปัดผมด้วยหวี ไม่ก็มือจัดทรงทุกๆสิบนาที เนื่องจากติดนิสัยคนหล่อชอบเสยผมในอดีต
ความใฝ่ฝัน : อยากให้โลกอยู่อย่างไร้ทุนนิยมจะได้มองเห็นป่าชัดกว่าป้ายโฆษณา , รักเมียตัวเองด้วยวิธีที่ชาวบ้านเขาทำ , และ มีผมดกดำอีกสักครั้งหนึ่ง
3 ความคิดเห็น:
จะบอกว่าชอบเพลงประกอบเพลงนี้มากกกกกกกก
เคยพยายามสอนให้นักเรียนเล่นเพราะว่าความชอบส่วนตัว
เล่นเองก็ดีนะคะ ... แต่อยากนั่งฟังอย่างเดียวบ้าง
แต่สุดท้ายนักเรียนก็ไม่ยอมเล่น ฮ่าๆ
อ่ะ...น้ำจบเรื่องเพลงดีกว่า
ชีวิตลุงหนวด ดูๆแล้วก็เหมือนชีวิตคนกรุงที่ทำงานกันทุกๆวัน ...
แต่ที่แตกต่างก็ดูจะเป็นการตั้งคำถามของเค้าเนี่ยล่ะคะ
ร่างกายคนเราก็น่าแปลก ที่สามารถทำอะไรๆให้เป็น Routine ได้ง่ายๆ
ง่ายเพียงแค่ "ฝืน"
ฝืนที่ต้องตืนมาเตรียมตัวไปทำงานทุกๆเช้า
ฝืนที่จะรีบเข้านอนเร็วเพื่อจะเตรียมฝืนไปทำงานตอนเช้า
หลายๆคนฝืนสำเร็จ
แต่น้ำนิสัยเสีย เป็นโรค 5 mins more! :-P
โรคอะไรหน่ะเหรอคะ? โรค "ขออีกห้านาที" หน่ะสิ
โรคนี้ชอบทำให้ผิดแผน หรือ ต้องทำอะไรๆด้วยควา "ลก" บ่อยๆ
ส่วนตัวโดนใจประโยคนี้ของ แจ๊กกี้ จ่อย มากก
"ทำไมเราต้องเรียนซ้ำๆ
เครื่องแบบของการเรียนชอบตอกย้ำความรู้สึกรับผิดชอบ
ต่อสถานะลูกของผมสิ้นดี"
ทำไมเราต้องเรียนซ้ำๆ ... เห็นด้วยมากถึงมากที่สุดเลย
แต่ด้วยความที่มีสถานะ "ลูก" เราก็คงต้องทำต่อไป
จนกว่าการเรียนรู้ในสถาบันสุดท้ายสิ้นสุด
บางทีอาจจะได้คำตอบก็ได้เนอะ ^^
จริงๆคำถามที่น้ำเคยถามบ่อยๆคงจะเป็น "ทำไมเราต้องเรียนเยอะๆ"
ประถม มัธยม หน่ะพอเข้าใจบ้างว่า ... เพราะต้องการปูพื้นฐาน
ให้เรารู้ตัวเองว่าเราชอบและสนใจอะไรกันแน่
แต่ตอนที่เรียนดนตรีที่รังสิต
ก็ไม่เข้าในว่า .. จะเรียนดนตรี แล้วทำไมต้องมานั่งเรียนวิชาพื้นฐานเหมือนเดิมต่อด้วย?
และที่ไม่เข้าใจที่สุดคือ พวก พละศึกษา..การใช้ห้องสมุด!!!
เพราะ ทั้งๆที่ตอนนั้นก็รู้แล้วว่าตัวเองจะเรียนแค่ดนตรี
คำตอบที่ได้ก็แค่ "มันต้องตามหลักสูตร"
ก็เลยยิ่งไม่เข้าใจว่า ทำไม...ทำไม...ทำไม
เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ในสายอาชีพเราอยู่ดี
น่าแปลกที่ปัญหานี้เจอแค่เมืองไทย
อาจจะโชคดีที่น้ำได้มีโอกาสมาเรียนที่นิ
ถึงได้รู้ว่า การเรียนที่นิ พอคุณเลือกจะเรียนอะไร
เค้าก็จะสอนแต่เรื่องนั้น
ไม่ต้องมาเรียน เลข 1 พละ จิตวิทยาเบื้องต้น หรือแม้แต่ การใช้ห้องสมุด!!
บางทีคำถามนี้อาจจะเป็นอีกคำถามที่ไม่ต้องการ(หรือไม่มี)คำตอบสำหรับน้ำก็ได้ ^^
เอ๊ะ!! รู้สึกเหมือนนอกเรื่องไปรึเปล่า เจอประเด็น แจ๊กกี้เข้าไปเลยยาวเลย หะหะ
ชอบมากค่ะ ... มุมมองของตัวละครแต่ละตัว น่าสนใจไปในทางของแต่ละคน
แตกต่าง...แต่ก็น่าสนใจ
การนอนหลับที่ทำไม่ได้...เกิดขึ้นกับทุกคน
เพียงแต่คนละสาเหตุ...
แต่มันก็ทำให้นอนไม่หลับกันทั้งนั้น
แหม...นอกจากความคิดจะดี
ยังวาดรูปออกมาได้อารมณ์ดีด้วยนะคะเนี่ย
สงสัยต้องใช้คำว่า "ครบสูตร" จริงๆค่ะพ่อคุณ!!
ขอบคุณสำหรับนิยายบทที่หนึ่งดีๆนะคะ
แบบนี้คุ้มค่ากับการรอเปิดกล้องเสียจริง
Namz
สวัสดีค่ะคุณ CoHd และ คุณลุงขวด ด้วยนะคะ พบกันอีกครั้ง ยังมีบทความดีๆให้ตามอ่านเช่นเคย..
แวะมาทักทายและรายงานตัวค่ะ..อิอิ
Cartoon
แสดงความคิดเห็น